Część 7 Sezon 2

-Niall, ja... - teraz to mi nie było dane skończyć. Blondyn przywarł swoje ciepłe wargi do moich, łącząc je w namiętny pocałunek.

-Tak, wiem - powiedział, gdy oderwaliśmy się od siebie, by zaczerpnąć powietrze.

-Niby co? - zaśmiałam się.

-Wiem, że Cię pociągam - uśmiechnął się łobuzersko. Czy to aż tak widać?

-Debil - powiedziałam żartobliwie uderzając go w ramię. Chłopak ponownie mnie pocałował i ruszyliśmy w stronę mojego domu.

*

TYDZIEŃ PÓŹNIEJ

-Co sądzisz o tej sukience? - zapytała Amy. Jesteśmy na zakupach już ponad trzy godziny a ona dalej nie wybrała sukienki na sobotnią imprezę. Jutro są urodziny Harry'ego, a że już oficjalnie ja i Niall zostaliśmy parą, muszę się tam pojawić. Iść na urodziny kogoś, kogo nawet nie lubię. 

-Jest śliczna - sukienka była w pudrowym kolorze, była dopasowana w tali a dół miała rozszerzony. Amy wyglądała w niej pięknie.

-Chyba ją wezmę, a ty? Przecież jeszcze nie kupiłaś sukienki! - zupełnie zapomniałam o sobie. Ta, narzekam na Amy, a sama jeszcze nic nie wybrałam.

-Muszę tam iść? - zapytałam od niechcenia. 

-Tak! Będzie fajnie! - jaki entuzjazm... nie wiem czym ona się tak podnieca.

-Na pewno - mruknęłam pod nosem prawie niesłyszalnie.

-Ta będzie idealna dla Ciebie - dziewczyna pokazała mi miętową sukienkę na ramiączkach. Jeśli chodzi o krój, to była bardzo podobna do sukienki Amy. Niechętnie poszłam ją przemierzyć.

-Może być? - zapytałam wychodząc z przymierzalni.

-O mój Boże! Horan zgwałci Cię wzrokiem! - moja reakcja była oczywista. Zaczęłam się śmiać.

-Jesteś nienormalna - odpowiedziałam, gdy przestałam się śmiać.

-Wiem! Idziemy do kasy! - krzyknęła podekscytowana. Zapłaciłyśmy za sukienki i udałyśmy się na mrożony jogurt.

-Kocham mrożone jogurty - powiedziała blondynka siedząca naprzeciwko mnie.

-Ja też. Muszę kupić prezent dla Harry'ego - dlaczego ja w ogóle martwię się tym, co mu kupić?

-Ja już kupiłam jego ulubione perfumy - czy tylko ja nigdy nie potrafię wybrać prezentu?

-Ja kompletnie nie mam pomysłu - dlaczego Styles nie może być dziewczyną?

-Zaskocz go - uśmiechnęła się Amy. Bingo!

-Już wiem! - jestem taka genialna.

-Gadaj! - omal nie spadła z krzesła.

-Niespodzianka - Harry zapamięta sobie mój prezent do końca życia.

-Pewnie, nic mi nie mów  Amy udawała obrażoną. Aww to słodkie.

-Do zobaczenia jutro - powiedziałam i cmoknęłam ją w policzek. Teraz muszę zrealizować mój plan, jakim jest kupno prezentu.

**

NASTĘPNEGO DNIA

Ubrałam na siebie moją nową, miętową sukienkę, pasujące szpilki i przerzuciłam torebkę przez ramię. Wcześniej oczywiście wykonałam makijaż i pofalowałam delikatnie swoje włosy. Starannie zapakowałam prezent dla loczka i wyszłam z domu. Impreza jest w jego domu (i Horana i Amy) Tak, dalej mieszkam sama. Przemierzałam ulice aż wreszcie dotarłam do celu. Niepewnie nacisnęłam dzwonek.

-To ty - jakiż entuzjazm solenizancie...

-Też się cieszę,  że Cię widzę - uwierzcie mi, ja na prawdę starałam się uśmiechnąć.

-Będziesz tu tak stać czy wejdziesz do środka? - wiem, że w gnębi duszy chciał mnie wypierdolić na drugi koniec Londynu. Weszłam do środka.

-Wszystkiego najlepszego - powiedziałam podając prezent. Zielonooki był...zaskoczony?

-Kupiłaś mi prezent? - jego oczy gdyby mogły, to wyskoczyłyby z orbit.

-20 urodziny ma się tylko raz. Dzisiaj postaram się być dla Ciebie miła - postaram, nie powiedziałam, że będę.

-To nowość -powiedział potrząsając swoim jeszcze nie rozpakowanym prezentem.

- Nie chcę nic mówić, ale to ty zawsze byłeś chamem - kurde, miałam być miła.

-Dobra, rozpakowuje prezent - spojrzał na mnie podejrzanie.

-Spokojnie, nie podłożyłam w nim bomby - podniosłam ręce w obronnym geście wywołując przy tym uśmiech na twarzy loczka. Niepewnie otworzył pakunek.

-Serio? Bluzka z napisem LOCZKOWATY GBUR MA 20 LAT <3 - tak jak się spodziewałam, zaczął się śmiać.

-Ej, dodałam serduszko na końcu - żeby nie wyjść na aż tak złośliwą.

-Doceniam to - powiedział i cmoknął mnie w policzek. Tego się nie spodziewałam.

-No ja myślę - Harry założył na siebie mój prezent. Ja to umiem jednak kupować prezenty.

-Chodź do reszty - poszłam za Stylesem i pierwszą osobą jaką napotkałam była Amy.

-Cześć dupo! -krzyknęła i rzuciła mi się na szyję.

- Hej - odwzajemniłam uścisk. Zaczęłyśmy rozmawiać, jednak po chwili poczułam parę rąk na mojej tali.

-Cześć piękna - powiedział niebieskooki i skradł na moich ustach kilka pocałunków.

-Co tam? - rzuciłam gdy oderwaliśmy się od siebie.

-Koszulkę, którą ma na sobie Hazza jest od Ciebie, prawda? - chyba nie trudno się domyśleć.

-Owszem - odpowiedziałam z lekkim rumieńcem na twarzy.

-Złośnica - powiedział i przytulił mnie od tyłu.

-Ej no, dodałam serduszko na końcu! - a to wiele kosztowało moją dumę.

-Tak, to zmienia postać rzeczy. Chodź, zaraz Harry dmucha świeczki - odpowiedział i pociągnął mnie w stronę gości, otaczających wielki tort z podobizną Stylesa. Horan jako jego najlepszy przyjaciel stał zaraz obok niego,  zmuszając mnie do tego samego.

-Dobra ludzie dmucham! - krzyknął, ale Amy go powstrzymała.

-Pomyśl życzenie idioto - zaśmiała się całując go w policzek. Tak sobie pomyślałam, że pasowaliby  do siebie, jako para.

-Już - powiedział i zdmuchnął na raz wszystkie świeczki. Wszyscy zaczęli śpiewać 100 lat.

-Jako najlepszy przyjaciel tego oto kretyna, chciałbym wznieść toast - Niall nigdy nie żałował swoich słów. To było śmieszne. Wszyscy zaczęli się śmiać i pić szampana.

-Dzięki stary - zielonooki poklepał mojego chłopaka po plecach. Jejku, od razu widać, że są sobie bliscy.

Impreza trwała dalej, Harry zaprezentował nam swój popisowy taniec. Pomińmy fakt, że w połowie spadły mu spodnie.

-Zatańczysz? - niebieskooki nie czekał na moją odpowiedź i od razu wyciągnął mnie na parkiet. Ja na prawdę jestem kiepską tancerką, jednak po czasie się wczułam.

-Pić mi się chce - tym razem to ja nie czekałam na odpowiedź i pociągnęłam Horana w stronę stołu z napojami, przy którym stała Amy i Harry. Pospiesznie wzięłam pierwszą lepszą butelkę i zaczęłam pić.

-Patrzcie kto idzie - rzuciła oschle Amy spoglądając w stronę drzwi.

-Ja pierdole - dodał Harry.

-Jeszcze jej tu brakowało - całą sprawę skomentował jeszcze mój chłopak.

-Hej - powiedziała niepewnie Victoria. Miała podpuchnięte policzki. Czy ona płakała?

-Czego chcesz? Nikt Cię tu nie zapraszał - przewrócił oczami loczek. No w sumie racja.

-Niall, możemy porozmawiać na osobności? - zdecydowanie nie podoba mi się ten pomysł.

-Ja nie mam przed nimi żadnych tajemnic - Horan wskazał ręką na nas, a następnie chwycił moją dłoń.

-Ale...- nie było dane jej skończyć, ale cieszę się, że mój blondyn nie zgodził się nigdzie z nią iść.

-Mówisz tutaj, albo nie mówisz wcale - jego ton głosu był jak najbardziej poważny.

-Bo ja...Niall ja jestem w ciąży - że kurwa przepraszam co?!

-------------------------------------------------------------------------------

Hej kochani <3

Przepraszam, że tak długo nie było rozdziału.

Obiecuję, że teraz rozdziały będą pojawiały się częściej.

Oki, co sądzicie o rozdziale?

Podoba Wam się?

40 KOMENTARZY = NASTĘPNY ROZDZIAŁ

Tak, też Was kocham :*

W wolnym czasie zapraszam was:

TU  http://i-scared-love.blogspot.com/

I TU http://springbreakers-fanfiction.blogspot.com/

Do następnego :D